Το 1991 οι ΗΠΑ έριξαν στο Ιράκ, στον αυτοκινητόδρομο της Βασόρας, τη βόμβα που καίει το οξυγόνο και σκότωσε διά της ασφυξίας όλους όσους κυκλοφορούσαν εκεί.
Το 1999 στο Κόσοβο έριξαν βόμβες γραφίτη προκαλώντας βραχυκυκλώματα και βυθίζοντας τις πόλεις στο σκοτάδι. Eκτιμάται πως εναντίον του Ιράκ, η πραγματικότητα θα αγγίξει τη φαντασία, επειδή «το όπλο μικροκυμάτων μεγάλης ισχύος, η περιβόητη βόμβα Ε, υπάρχει πλέον στον αμερικανικό στρατιωτικό μηχανισμό». Με τη σφραγίδα «στρατιωτικό απόρρητο», το όπλο αυτό είναι προσαρμοσμένο στην αμερικανική στρατηγική του «προληπτικού πλήγματος», επειδή αν χρησιμοποιηθεί με το ξεκίνημα των επιχειρήσεων και απροειδοποίητα, προκαλεί «μαζική καταστροφή των ηλεκτρονικών δυνατοτήτων με την εκπομπή μιας ισχυρής ηλεκτρομαγνητικής ώσης από μη πυρηνική πηγή». Αυτό σημαίνει πως η βόμβα Ε φιλοδοξεί να γίνει ο κρίκος που λείπει ανάμεσα στα κλασικά πυρομαχικά και τα πυρηνικά όπλα. Είναι η αρχή μιας νέας εποχής.

Το όπλο αυτό μπορεί να προκαλέσει σύγχυση και να καταστρέψει το σύνολο των ηλεκτρονικών συστημάτων (τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές μιας άμυνας, δίκτυα επικοινωνιών, συστήματα πλοήγησης πολιτικών και στρατιωτικών αεροπλάνων, συστήματα αυτοκατεύθυνσης πυραύλων κλπ.) και να καταστήσει τον αντίπαλο τυφλό και κωφάλαλο.

Στους ζωντανούς οργανισμούς, η βόμβα Ε επιδρά σαν ένας πανίσχυρος «φούρνος μικροκυμάτων». «Επιφέρει την κίνηση των μορίων του νερού» στα ανθρώπινα κύτταρα, προκαλώντας άνοδο της θερμοκρασίας και βρασμό. Το «όπλο της τρίτης χιλιετίας» δεν αναφερεταισε καμιά συνθήκη αφοπλισμού και δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο.