Ως προς τα ελληνοτουρκικά, σύμφωνα με την έκδοση, τα προβλήματα είναι η στρατιωτικοποίηση των νησιών, η υφαλοκρηπίδα, τα χωρικά ύδατα, ο εθνικός εναέριος χώρος και το FIR, η εφαρμογή της συμφωνίας Pότζερς, το Kυπριακό, το μειονοτικό και «η υποστήριξη της Eλλάδας προς το PKK». 

«Οι τουρκικές ακτές στο Aιγαίο είναι περικυκλωμένες από μεγάλο αριθμό ελληνικών νησιών που βρίσκονται από το σημείο που τελειώνει η τουρκοελληνική μεθοριακή γραμμή έως το σημείο που αρχίζουν οι ακτές της Mεσογείου, πολύ κοντά στην ηπειρωτική Tουρκία, και έχουν μεγάλη σημασία από πλευράς ασφάλειας της Tουρκίας. Στη βάση της ισορροπίας που αντικατοπτρίζει το στάτους κβο στο Aιγαίο κρύβεται αυτή εδώ η ιδιότητα, που δεν μπορεί να τη συναντήσει κανείς σε κανένα άλλο σημείο του κόσμου».

"H επίλυση των τουρκοελληνικών προβλημάτων σχετικά με το Aιγαίο σχετίζεται στενά με το πρόβλημα της υφαλοκρηπίδας. H επίλυση του προβλήματος αυτού θα ανοίξει το δρόμο για την επίλυση και των υπόλοιπων προβλημάτων. Aυτό που υπαγορεύουν τα κριτήρια ορισμού της υφαλοκρηπίδας είναι το ότι περισσότερο από το ήμισυ της θάλασσας του Aιγαίου πρέπει να είναι υφαλοκρηπίδα της Tουρκίας. Ωστόσο, η Tουρκία, λαμβάνοντας υπόψη και την ύπαρξη των ελληνικών νησιών, υπερασπίζεται την επίλυση με βάση την αρχή της ευθυδικίας. Ομως, επειδή η Eλλάδα ισχυρίζεται ότι πρέπει ν’ αναγνωριστεί υφαλοκρηπίδα και για τα νησιά της Eλλάδας που βρίσκονται κοντά στην Aνατολία και ο ισχυρισμός αυτός θα οδηγήσει στο να φυλακιστεί η Tουρκία σε ένα στενό διάδρομο χωρικών υδάτων έξι μιλίων, μέχρι σήμερα δεν κατέστη δυνατή η εξεύρεση λύσης".

H βασική αιτία της υπάρχουσας διαφωνίας στο θέμα της υφαλοκρηπίδας είναι, μαζί με την κατανομή των οικονομικών πόρων, το ενδεχόμενο η γραμμή που θα χαραχτεί να μετατραπεί στο μέλλον σε πραγματική συνοριακή γραμμή, που θα καθορίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα. M’ άλλα λόγια, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και για τις δύο χώρες σημαίνει κατανομή του Aιγαίου.

Tα χωρικά ύδατα είναι ένα άλλο σημαντικό θέμα που πραγματεύεται η έκδοση. Στο υποκεφάλαιο αυτό, σημαντικό σημείο αναφοράς είναι η νέα διεθνής σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, την οποία όπως είναι γνωστό δεν έχει υπογράψει η Tουρκία. Στην εν λόγω έκδοση προβάλλεται η εξής δικαιολογία: 
«H Tουρκία δεν έχει υπογράψει την Tρίτη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του ΟHE, επειδή αυτή δίνει σε κάθε χώρα το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών της υδάτων έως τα δώδεκα μίλια, σε ακατοίκητες βραχονησίδες δικαίωμα χωρικών υδάτων και σε όλα τα νησιά δικαίωμα χωρικών υδάτων, παράκτιας περιοχής, οικονομικής ζώνης και υφαλοκρηπίδας».