1948 Ο Οργανισμός Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας (Ο.Ε.Ο.Σ.) οργανώνει τη συνεργασία ανάμεσα στα 16 Ευρωπαϊκά κράτη που λαμβάνουν Αμερικανικη βοήθεια (σχεδιο Marshall). 

 1950 Διακήρυξη του Robert Schuman για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (Ε.Κ.Α.Χ.). Γαλλία,  Γερμανία,  Βέλγιο,  Ολλανδία, Λουξεμβούργο και Ιταλία είναι τα ιδρυτικά μέλη. 

1955 -57 Διάσκεψη  Μεσσίνας, εκθεση για τη βάση των διαπραγματεύσεων της συνθήκης ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (Ε.Ο.Κ.) και της συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής επιτροπής ατομικής ενέργειας (Ευρατόμ). 

1961 Η Ελλάδα υπογράφει συμφωνία σύνδεσης με την Ε.Ο.Κ. Στόχος της, η πλήρης ένταξη τα επόμενα χρόνια. 

 1965 Συνθήκη συγχώνευσης των τριών Ευρωπαϊκών κοινοτήτων (Ευρωπαϊκής κοινότητας άνθρακα και χάλυβα , Ευρατομ και Ε.Ο.Κ.).

1969 Τελωνειακή ένωση των χωρών της Ε.Ο.Κ. 

 1970 Το σχέδιο Werner προβλεπει τη δημιουργία μίας Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (Ο.Ν.Ε.) σε τρία στάδια με όχημα το «νομισματικό φίδι» , την δημιουργίαμιας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και την εναρμόνιση - συντονισμό των οικονομικών πολιτικών στην Ε.Ο.Κ. 

1972 Προσχωρουν στην Κοινότητα Μ. Βρετανία, Ιρλανδία και Δανία. Προσπάθεια διατηρησης σταθερων τιμων συναλλάγματος των συμμετεχουσων χωρών και εναντι του δολλαριου μεσω του “νομισματικού φιδιού”. Για να ξεπεραστεί το πρόβλημα των συνεχων διακυμανσεων, δημιουργειται το "Ευρωπαϊκο Νομισματικο Συστημα" (Ε.Ν.Σ.)  και η "Ευρωπαϊκή Νομισματική Μονάδα" (Ε.Ν.Μ. / ECU). Τα νομίσματα των κρατών μελών συμμετέχουν σε βαθμό ανάλογο με την οικονομική τους ευρωστία, με λογιστική μονάδα το ECU .

1979 Υπογράφεται η συνθήκη προσχώρησης της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ. και γίνονται οι πρώτες "ευρωεκλογές" για την ανάδειξη βουλευτών στο Ευρωπαϊκο Κοινοβουλιο. 

 1981 Η Ελλάδα γίνεται το δέκατο ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. 

 1986  Ισπανία και Πορτογαλία προσχωρούν στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Με την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη μπαίνουν οι βάσεις για την ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς. Καθιερώνεται η Ευρωπαϊκή σημαία. 

 1989  Σχέδιο για την πραγματοποίηση της οικονομικής και νομισματικής ένωσης (Ο.Ν.Ε.) σε τρία στάδια.

 1990 Απελευθέρωση της αγοράς κεφαλαίων σε οχτώ χώρες της κοινότητας.  Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία παιρνουν παράταση ως το 1992. 

 1992 Συνθήκη του Μάαστριχτ: α) Κοινό Ευρωπαϊκό νόμισμα μέχρι το 1999. β) Ευρωπαϊκά πολιτικά δικαιώματα γ) Καθορισμος αρμοδιοτητων της Ευρωπαϊκής Κοινότητας που μετατρέπεται σε "Ευρωπαϊκή Ενωση". 

 1993 Δημιουργία του "Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ινστιτούτου", πρώτη μορφή της "Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας". 

 1995 Συνοδος Μαδρίτης. Εντασσονται Αυστρία,  Σουηδία  Φιλανδία,  ορίζεται χρονοδιάγραμμα εισαγωγής του EURO (εισαγωγή 1-1-1999, κυκλοφορία  1-1-2002).

 1998 Ιδρύεται η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) με έδρα τη Φραγκφούρτη. 

 1988  Βρυξέλλες, σύνοδος κορυφής. Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Φινλανδία, Λουξεμβούργο, Βέλγιο, Ισπανία, Πορτογαλία, Αυστρία και Ιρλανδία δημιουργουν τη "ζώνη του ΕΥΡΩ". 

 1998 Η Δραχμή εντάσσεται στο μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών Μ.Σ.Ι./1 με κεντρική ισοτιμία 357 δρχ. 

1999 Το ΕΥΡΩ γίνεται επίσημο νόμισμα των χωρών της Ο.Ν.Ε. και καθορίζονται οι οριστικές ισοτιμίες των εθνικών νομισμάτων. 

 2000  Φέϊρα της Πορτογαλίας. Η Ελλάδα γίνεται δεκτή στη ζώνη Ευρώ.

 2001 Η ισοτιμία Δραχμης - Ευρω "κλειδωνει" στο 340,75. Η Δραχμή στο εξης αποτελεί υποδιαίρεση του Ευρώ.

 1-1-2002 Κυκλοφορία χαρτονομισμάτων και κερμάτων Ευρώ, σταδιακή (2μηνες) απόσυρση της Δραχμης.